Schipperke Eowyn

Schipperke Eowyn, dochter van Demo en Skeppsklockans Honda.

De stamboom van Eowyn

Het gezondheidscertificaat voor de patella luxatie bepaling

Dit is Pablo een broer van Merlo, Maximus en Midas

De jonge Eowyn, samen met Hymke en Aroufke

Eowyn komt nieuw bij ons in de roedel

Eowyn is gefokt door Monique en Frank de Jong uit Tilburg.

Haar vader Hugo komt uit Zweden en moeder Demo is Nederlands gefokt.
Het nestje met Eowyn erin werd 24 oktober 2012 geboren, drie reutjes en twee teefjes.
Dus vlak voor eerste kerstdag gingen wij Eowyn halen.
Ze zat tevreden bij mij op schoot in de auto.
Eerst had ze wel even wat gedraaid en gekeken of er ook nog andere plekjes waren om te ontdekken, maar ze legde zich er snel letterlijk bij neer op schoot te moeten blijven.
Ruim een uur later kwamen wij thuis.
Eowyn werd even op de grond gelaten om te laten plassen, en daarna werd het spannend.
Ze moest in de roedel worden opgenomen.
Hymke en Aroufke stonden al voor het hek en hadden al lang gezien dat ik niet alleen met Jan was.
Ik wilde mijn puppy niet zomaar meteen helemaal voor de "leeuwen" gooien en droeg haar naar binnen.
Daar zette ik haar bij mij op schoot en liet zo de twee nieuwsgierige dames snuffelen.
Ze foeterden tegen elkaar, een vreemde pup in huis?
Aroufke wilde zich er meteen over ontfermen maar Hym zag de bui al hangen.... geen rust meer in huis als ze wil slapen.
Dus was ze wat mopperig, liet het verder daarbij.
Toen de honden iets minder uitbundig waren liet ik Eowyn op de grond die vervolgens alles ging besnuffelen, natuurlijk gevolgd door Aroufke.
Die wierp zich op als pleegmoeder, en hield Hymke er een beetje bij vandaan.
Hym deed niet echt lelijk tegen de pup maar was meer zo van,.... leuk maar breng die kleine drukte maker nu maar weer weg.

Eowyn hieronder als jonge volwassen Schipperke 

Zo gaat dat met oude hondjes.
Al snel hadden ze een goede band met z'n drieën, iedere morgen wandelen, Eowyn een stukje dragen want zo'n jonge pup kan geen kwartier lopen.
Op een ochtend, ze zal een maand of drie geweest zijn gingen we de ochtend wandeling maken.
Eowyn groeide goed en liep nu gewoon de hele tocht zelf.
Overal kijken en ook aan de rand van de sloot bij ons achter de stal. (we wonen op een melkveebedrijf aan de rand van een natuurgebied).
In die sloot zitten kikkers en andere diertjes die het bekijken waard zijn.
Hymke en Aroufke waren daar druk mee bezig, en natuurlijk wilde de kleine Eowyn ook wel eens even kijken.
De oever is vrij stijl, het water niet zo diep maar wel koud in deze tijd.
Er zat blijkbaar een muizen nest aan de kant van de sloot want Aroufke wilde daar alles van weten, helaas voor Eowyn want die stond een beetje in de weg. Een plons was het gevolg.
Daar midden in het water een kletsnat geschrokken hondje, de helft dunner dan ze normaal leek met haar dikke puppy vacht.
Ik haalde haar snel uit het water en liet haar op de wal lopen. Ze schudde zich uit en hield haar dunne natte staartje omhoog.
Ze bibberde wel flink, en was ook geschrokken want dat je zomaar in het koude water wordt geduwd.....?
Dat had ze niet verwacht.
Dus toen Eowyn maar snel onder mijn jas genomen en mee naar huis, binnen even lekker afdrogen.
Een paar lekkere hapjes voor de schrik, dat was niet nodig want ze hing al weer in de staart van Hymke.

Hymke van het Beukenerf,  Eowyn en Nelleke

Hymke van het Beukenerf kijkt naar Nelleke die op schoot zit

Nog een ander avontuur had ik beleefd met Eowyn.
Mijn moeder werd na een breuk in haar heup verzorgd in het verpleeghuis in Zutphen.
Een mooie gelegenheid om de jonge hond een beetje te socialiseren.
Eowyn mee in de auto, aan de riem, en zo de stad in.
Met zo'n leuke wollen pup aan de riem lopen is geen manier om snel van a naar b te gaan want iedereen spreekt je aan.
Jootje vond het allemaal geweldig interessant, vreemde geuren andere mensen leuk allemaal.
Gelukkig deed ze eerst buiten een grote plas en boodschap, het is zo slordig als je meteen een doekje nodig hebt in het verpleeghuis.
We liepen naar binnen, en daar waren twee fysiotherapeuten bezig met een jongen die heel erg gehandicapt was.
Hij was zo geboren en niet in staat om te praten, ook kon hij zijn spieren niet goed gebruiken en daarvoor moest hij oefeningen doen.
Daar had deze grote tiener helemaal geen zin in, dat was duidelijk aan zijn houding te merken.
Ik keek er even naar.... zou hij een hondje leuk vinden? Ik vroeg het aan de therapeut, "misschien wel" .
Voorzichtig zette ik Eowyn op zijn knie, bang dat hij het jonge dier met een mep van zijn schoot zou gooien of anders ruw zou benaderen. De jongen vond het geweldig, en Eowyn..... die huppelde toen ik haar los liet gewoon over de borst van de jongen heen om hem eens even lekker zijn oren te wassen.
De jongen ontspande zich helemaal.... "aai hem maar maar", moedigde de therapeut hem aan.
Heel langzaam gingen de handen omhoog, en de jongen genoot zichtbaar.
Het was de bedoeling geweest dat hij zijn armen ging bewegen maar dat had hij beslist niet gewild toen hem dat werd gevraagd voordat de hond er was, en nu deed hij het zomaar.
Eowyn genoot van alle aandacht, en de jongen van de jonge hond.

Daarna even met de lift, en bij oma gekeken, ook daar stal ze de show.
Toen weer naar huis waar Jootje tevreden in haar mand ging liggen slapen.

Eowyn nog niet drachtig en ter vergelijk, met haar drachtige buik.

Vijf februari 2015 Eowyn wordt bij de reu gedaan

Ik maak spannende tijden door, Eowyn is nu goed loops.
Ze is dat afgelopen zaterdag geworden en zal dit weekeinde op "honeymoon" gaan.
Ik laat haar logeren bij Tinus, dan kunnen de partners lekker aan elkaar wennen en hopen we op een spontane "ontmoeting".
Natuurlijk kijkt Tinus wel of dat ook werkelijk gaat lukken maar als ze zo een poos bij elkaar mogen blijven krijg je wel de meest natuurlijke gang van zaken.
En omdat het voor Eowyn de eerste keer zal zijn vind ik dat wel zo prettig.
Nu op dit moment is nog te vroeg, maar ze beginnen al wel de "vruchtbaarheids" dans te doen met z'n allen.

Gisteren Zijn we samen naar Tinus gegaan omdat Eowyn mogelijk vandaag of morgen al staat.
En gezien de komende weersverwachtingen..... nu ligt hier een pak sneeuw.
Ywan gaat naar Tinus en Hugo naar de baasjes van Ywan.
Ik heb de pup van Ywan gezien die bij Tinus is en het is zo'n leuke schat, echt een hondje om zo mee te nemen.
Nelleke is ook mee gegaan naar Tinus en op zijn weitje wilde ze samen met Eowyn een kip vangen voor het avondeten.
Dus moesten de kippen even in het hok en daarna mochten de honden los.
Ze werden helemaal vrolijk dus werd het poseren voor de foto die Tinus naar Luc wilde sturen van Nelleke niet zo'n succes.
Nu ben ik benieuwd of het gaat lukken met het liefdeskoppeltje.

Thuis is van alles te doen.... 

Lang niet alle teven willen uit logeren maar Jootje wel en Tinus vindt dat leuk en een goede manier om de jonge hond over de "bloemen en de bijtjes" te leren.
Zo is het wel het mooist vind ik, vanuit de hond gezien dan.
Dat heb ik ook op deze manier gedaan met Aroufke.

Of de dekking met Eowyn gaat lukken is nog een hele onzekere zaak, het vlot niet zo erg volgens Tinus.
Gisteren wilde Ywan wat van haar weten maar Eowyn niet van hem en vandaag wilde Eowyn maar maakte Ywan geen aanstalte.
Mogelijk gaan we een andere reu proberen.
Ik wil heel graag kleintjes van haar, ze heeft er de leeftijd voor.
Maar als ze niet wil dan houdt het op.
Zo zie je maar dat fokken nog lang niet altijd 1 en 1 is twee, is.
Tinus zal het proberen te regelen, ik moet afwachten.

Welke reu het gaat worden? Eowyn heeft daar ook iets over in te brengen.... ik heb Tinus gezegd dat het geen inteelt mag zijn, maar dat het verder wel kan.
Wel een beetje tegen mijn principes..... het is geen fokken maar vermeerderen zo.
Lastig!!!!!! balen!!!! maar ik zou niet weten wat ik er verder aan kan doen.
En dan te bedenken dat ik al besloten had om Brutus te nemen voor ik Eowyn had gekocht.
Het gaat dus allemaal anders dan gepland.

De volgende keer dan maar weer, eerst maar zien of ze gedekt wordt.

Ywan van de Moerheuvel

Hij is de vader van het nest.

Vanochtend heb ik onze veearts opgebeld en een heel gesprek gehad over de fokkerij.
Ze vindt het verstandig om Eowyn toch een nest (proberen) te laten krijgen, omdat het zo'n grote teef is.
Ze dacht dat het heel goed mogelijk is dat ze pas helemaal aan het einde van de loopsheid goed vruchtbaar is.
Toen heb ik Tinus gebeld en op dit moment, vanochtend dus, was Eowyn heel druk aan het rommelen met Pepper en Elske, de teefjes bij Tinus.
Hugo was nog niet echt opgewonden van Jootje, dus daar kun je niets van zeggen.
Als we zeker willen weten hoe het met de hormonen van Jootje zit dan kunnen we haar het beste gewoon bij de reu laten lopen, vonden de dierenarts en Tinus.
Dus doen we dat dan maar zo.
Wordt ze spannend voor de reu dan laat Tinus Ywan weer komen.
Eowyn staat nog steeds als een blok met de staart opzij maar is niet blijkbaar nog niet spannend genoeg voor de reu dus.
Zoooooo raar.
Ik wil graag weten hoe dit allemaal verloopt, en zie haar het liefst door Ywan gedekt.
Ze is bij alle reuen van Jan Blockx geweest, drie dus.
Geen van de reuen ondernam actie, (En ik had dit eigenlijk ook wel verwacht maar volgens mijn dierenarts komt het voor dat een teef een bepaalde reu echt niet wil en je wilt toch een nest. Dus was dit vooral om zekerheid te krijgen hoe Eowyn ervoor staat).
En dat op de 10de dag van de loopsheid.
De negende wilde ze helemaal niet.
Zaterdag as is de 15de dag dus zal ze mogelijk volgende week maandag de tijd hebben.
Ik ben zo benieuwd en eet nog steeds lepels vol "geduld pilletjes".

En toen.....!!!!❤️❤️❤️

Hoera!!!!! Het is gelukt!!!

Eowyn is gedekt door Ywan hij geeft prachtige nestjes, en het hondje wat Tinus van Ywan heeft vind ik een schat.

Jootje is dus de twaalfde dag vruchtbaar. Ik ben heel erg blij dat het gelukt is.

Hieronder het verslag van Eowyn haar eerste nestje.

Eowyn hoogdrachtig

Ywan van de Moerheuvel, op deze foto al op leeftijd.

Eowyn haar eerste nestje waarvan twee hondjes, Hermes en Hoya naar Brazilië zijn gegaan.

De vader is Ywan van de Moerheuvel.

Eowyn heeft haar puppy's maandag 31-03-2015 in de loop van de ochtend gekregen.
Ze was zaterdagavond al onrustig aan het worden en liep te zuchten en steunen.
Op zondag was haar lichaamstemperatuur gezakt en leek ze het te gaan doen, maar dat bleef bij momenten van onrust afgewisseld met pozen van slapen. 's Avonds leek ze door te zetten en het werd nacht, ik had een aantal dekens op de grond in de keuken neergelegd om daar dan maar op te gaan slapen, zo kon ik haar in de gaten houden.
Maar met die lekkere dekens op de grond wilde mevrouw niet in de werpkist liggen en kroop steeds bij mij in bed.
Ik besloot dat dan maar te laten gebeuren in het ergste geval de dekens vies, nu ja dat is ook wel weer op te lossen.
De nacht ging het zo door, af en toe hevig hijgen draaien zich strekken en zuchten en steunen, maar niet persen.
We vielen in slaap en af en toe werd ik door haar wakker gemaakt maar viel dan weer in slaap.
's morgens trof Ewald ons beide slapend aan, vertelde hij, toen hij naar Zwolle moest voor zijn studie.
Ewald was nauwelijks weg toen ik opstond, en Eowyn wilde niet eten en niet lang naar buiten, even voor een grote boodschap en een plas maar daarna snel weer naar binnen.
Daar kroop ze onder de kast, wilde in de grote bench van de andere honden en was duidelijk niet zichzelf.
Als ze daar zo stond leek ze een stuk korter dan ze normaal is, en hield haar kop naar beneden alsof ze een "paard aan de teugel" was. Ze hijgde en had dan pozen van stilte, en zacht gekreun.
Dat werd regelmatig en ik dwong haar in de werpkist te gaan, maar dat wilde ze pertinent niet.
De bij keukendeur dicht, dus niet onder de kast en niet in de grote bench kon ze niet anders dan in de keuken blijven.
Ze begon ongeveer te werken rond 8.20 uur en even over half negen hoorden we een gil onder de tafel.
Amalia had net nog gezegd dat ze het zo erg met Jootje te doen had en het zo zielig vond haar in zo'n ontredderde toestand te zien staan, toen de gil klonk. Onder de tafel gekeken en ja hoor er hing een puppy achter haar in de vliezen.
Jan hielp mij Jootje snel in de werpkist te doen en de pup werd schoongelikt, voor jootje de eerste keer.
Ze deed het bijna voorbeeldig was het niet dat ze bij het opschudden van het kraambed haar "kind" onder de kranten dreigde te schoffelen.
Maar daarom zit ik erbij en houd dat in de gaten. Al heel vlot kreeg haar eerstgeboren zoon een broertje en daarna nog één, toen werd er een teefje geboren, en na een tijdje nog een grote teef, dat bezorgde haar weer barenspijn want bij dit teefje gilde Jootje weer en bij de laatste raakte ze zelfs een beetje in paniek. Gelukkig was daarna alles klaar en kon ze tevreden bij haar kroost liggen.
Het zuigen vond ze meteen goed, alle kleintjes zochten heel actief naar de spenen en het duurde niet lang voor alles tot rust kwam en iedereen tevreden aan de "bar" lag. Er is nog één puntje wat Jootje moet leren en dat is "luiers" verschonen, dat vindt ze nog niet nodig dus moet ik haar dit nog een beetje leren.
Ze laat de billetjes vies worden want likt de kontjes niet af en dan mesten de puppy's waarna de achterkantjes vies blijven. Dus smeer ik roomboter op de anusjes, dat wil Eowyn er wel aflikken en zo wordt er toch gestimuleerd om te ontlasten.
De boter zorgt meteen ook voor het zacht worden van de vuiligheid, zelf poetsen is slecht voor de jonge kwetsbare huidjes dus dat durf ik niet zo goed.
Ze zijn nu 1 dag oud en glimmen mooi, alles is rustig en tevreden.

Nu zijn de hondjes al weer negen dagen oud, het gaat zo snel.
Ze zijn heel hard gegroeid deze week, en als u denkt dat zulke kleine hummeltjes niets kunnen en ook niets willen dan is dat een vergissing. Ze zijn duidelijk in wat ze wel en niet willen, leg er ééntje op de rug en meteen wordt er alles in het werk gesteld om weer normaal op de buik te liggen. Soms rolt er ééntje om omdat hij bovenop de broertjes en zusjes kroop en zo aan een speen wilde. Dan ben je even ver van de "bar", er wordt dan even in de lucht geroken, koers bepaald en snel naar de buik van moeder terug getijgerd.
Er is deze week heel hard gegroeid, de geboorte gewichten waren, voor de reutjes 143, 140 en 107 nu wegen de heren, 351, 278, en 248 de dames wogen bij de geboorte 141  141  169 en nu 249  274 en 342 gram. En dan waren ze ook nog een beetje aan de diaree. Hiervoor had ik de dierenarts gebeld, ze vertelde mij dat als de hondjes goed doorgroeien het vanzelf over zou gaan.
Het was best vervelend want Eowyn is nog steeds geen grote poetser.
Eowyn moest alles nog leren en het is zo schattig om te zien hoe dat in zijn werk gaat, de eerste dagen lag ze aan één stuk bij de jongen. Ik moest haar echt uit het nest tillen om haar te laten plassen. En als ze dan terug kwam ging ze snel weer in het werp hok.
Dan heel voorzichtig de nek op de grond tussen de puppy's en de rand van het hok, zo je laten zakken, en.... o... schrik er piept er één, ja je ligt bovenop een "kind", dan weer overeind, het ritueel herhalen weer voorzichtig nog iets schuifelen, en ja... ze ligt weer.
En alle spenen zijn meteen weer bezet.
Als ze op een pup ligt dan laat die zich luid horen, en ook als ze iets onvoorzichtig tussen ze door stapt en er per ongeluk ééntje iets raakt hoor je een protest van de pup.
Nee ze zijn echt niet zo hulpeloos als je zo zou verwachten.
Nu gaat Jootje al meer mee naar buiten, ze was ook even wat onrustig geweest omdat ik het hok had schoongemaakt.
Eigenlijk mocht dat niet van Eowyn, ze ging daarna weer onder de kast liggen en passen en meten of ze niet toch beter kon gaan verhuizen. Gelukkig is dat nu over, ik had onder de kast maar wat extra schoonmaak middel gesmeerd zodat het daar niet echt aantrekkelijk rook voor de hond.

We zijn een week verder, en normaal denken wij.... ach een week... dat is toch niet zo lang?
Normaal voor ons geldt dat ook maar voor de ontwikkeling van zulke jonge dieren is het een hele belangrijke en lange tijd.
Vorige week lagen ze alleen te zuigen en te slapen.
Nu zijn ze heel erg veranderd, ze hebben sinds vrijdag de oogjes open.
Dat is een hele ingrijpende gebeurtenis want je kunt merken aan de puppy's dat dit aan het gebeuren is.
Ze zijn onrustiger en rumoerig, je hoort ze praten uh uh uh wee, wee, en van dat soort geluidjes, normaal hoor je ze eigenlijk niet.
En opeens is er ééntje wat extra onrustig aan het rond "kijken" je ziet tenminste dat ze hun kopje rond draaien.
Als je het hondje dan oppakt zie je dat er een spleetje tussen de oogleden is gekomen waardoor een klein oog bolletje te zien is.
Dat is zo ongeveer een etmaal lang en dan zijn de oogjes helemaal open en is het diertje weer rustig. En ongeveer tegelijk met de oogjes gaan ook de oortjes open, ze worden zich nu ook van hun omgeving bewust.
Verder is hun lijfje ook flink gegroeid, ze gebruikten vorige week hun achterpootjes om zich naar voren te "tijgeren" later gingen sommige even op de achterpootjes leunen en nu.....?
Ze kunnen nu helemaal lopen, dat wil zeggen dat proberen ze.
En dat is zo koddig om te zien, lopen kan alleen als de staartjes recht omhoog staan blijkbaar, want anders doen ze het niet.
Krulstaartjes hebben ze nog niet, maar als ze zo strak omhoog worden gehouden buigt het puntje al naar voren.
En dan gaan we lopen, heel erg wiebelig met dat grote dikke vol gedronken lijf erboven, wat daardoor eigenlijk een beetje topzwaar is, wordt de koers door het hok aangevangen naar mams melk.
En dat gaat dus ook regelmatig mis, dan rolt het hele hondje over zijn zijde om op het ruggetje waarna het overeind krabbelt en de volgende poging doet om netjes te lopen.
Natuurlijk ook gehinderd door broertjes of zusjes die het zelfde technische probleem proberen op te lossen.
Maar wat kan het je schelen, niemand stoort zich aan dit gestuntel, we komen er wel.
En dan aan de melkbar, mama heeft genoeg, wel moesten de nageltjes een beetje geknipt worden omdat Eowyn rode krassen op haar uier kreeg van de kleine nageltjes, ze vond dat niet fijn en gaat dan staan om melk te geven.
En daarvoor zijn de hondjes nog te klein, dan kunnen ze er niet bij.
Verder zijn de hondjes begonnen om zich met elkaar bezig te gaan houden, er wordt af en toe gegromd, je kunt het niet zomaar laten gebeuren dat je lekker ligt te slapen en dat broerlief dan boven over je heen kruipt, nee dan laat je gewoon al een grom horen.
Er waren er twee die aan elkaars snuitjes aan het ruiken waren.
Eowyn voedt haar "kinderen" nu ook op want ze was aan het eten en nu het stel zo wijs begint te worden gaan ze zich daarmee bemoeien, dat mag niet van Jootje, die dat door luid grommen laat weten.
Luisteren ze niet dan volgt een uitval en stoot ze het "stoute kind" opzij.
De puppy's komen nu ook naar mij toe als ik in het werphok ga zitten.

Eowyn vond het vorige week naar dat ik haar hok had verschoond, ze ging daarom onder alle kasten kijken of ze misschien zou gaan verhuizen met haar kroost.
Het hok moet gewoon schoon blijven omdat de puppy's niet mogen wennen aan de lucht van een vieze omgeving.
Dan worden ze niet zindelijk want dan is het normaal dat alles naar plasjes ruikt.
Dus worden de handdoeken en kleden regelmatig gewassen, kranten gebruiken onder de jongen kan nog niet omdat die zo glad zijn dat de diertjes hun pootjes daar niet goed op kunnen ontwikkelen, daar is geen grip op en dan glijden de pootjes steeds naar alle kanten weg.
Eowyn gaat nu gewoon mee als de andere honden worden uitgelaten, en ze doet weer dapper mee met de muizen jacht in de weilanden.
Afgelopen week zijn de hondjes een beetje aan de diarree geweest, ik heb ze in het weekeinde ontwormd. Ik had voor de zekerheid de dierenarts om advies gevraagd want een beetje kan ook meer worden, maar als ze goed in gewicht bleven aankomen, actief waren en goed bleven drinken kon ik het wel even aanzien.
Medicijnen waren klaar gelegd maar die zijn niet nodig geweest.
Gelukkig is dat nu helemaal over.
En verder zijn ze aangemeld bij de raad van Beheer, hun namen zijn: Hermes, Hercules, Hagrid, voor de reutjes, en Habibi, Hoya, en Harlekijntje voor de teefjes.
Al met al een hele verandering in de jonge leventjes, en hier in huis, we genieten er met volle teugen van.
Heerlijk zo'n nestje te mogen hebben.

Lex is lief voor de kleintjes.... ze mogen niet aan zijn poten komen want dan zegt hij er iets van......

Aroufke haar nest is al "op kamers" gaan wonen, ze studeren in een andere stad....

Roffeltje vindt het wel goed, ze vond het gepluk aan haar lijf niet leuk meer.

lekker buiten, dat is puur genieten...

De afgelopen week is het heel goed gegaan met de hondjes.
Ze worden nu zo leuk het zijn echte miniatuur honden aan het worden.
Ewald tikte met zijn vingers tegen de zijkant van het houten werp hok en dat mag niet van de hondjes.
Dan gaan ze allemaal staan en er waren er eerst twee die begonnen te blaffen en er al snel meer die wel zouden helpen. Eerst heel aarzelend wwwrrroe vrroee ooeef ooeer rrrrwef wef rrrrrrrrr en meer van dit soort geluidjes, en als je dan het snoetje erbij ziet wat ze trekken zo schitterend, gespitste lipjes oortjes rechtop en het staartje ook, en zo wordt het hok al bewaakt, door de snotneuzen van nog net geen vier weken oud.
En bij het blafje gaat het staartje mee het hele lijfje blaft als het ware.

Er is er ook één bij die de uitspraak van de heuse blaf nog moet leren, dat is meer een soort juich die dit hondje voortbrengt.
Dat deed Aroufke ook zo toen ze nog zo jong was, het was meer een kreet van huuiiiii zonder de blaf ertussen.
Het is goed gekomen ze kan goed blaffen.
Verder zijn ze zondag ontwormd en dat was erg nodig want een kleine drie uur na toedienen van de ontworming kwamen er andere dingen dan de normale ontlasting in het hok te liggen.
Ik blijf mij verbazen dat de dieren toch altijd wormen hebben hoewel de teef van jongs af aan altijd volgens schema is ontwormd.
De hondjes zijn nog niet eens buiten geweest en toch hebben ze spoelwormen.
Zo kun je zien dat de ontworming geen grapje is maar echt noodzaak.

Het eten gaat ook heel goed, nog steeds wordt het voer geweekt.
Ik heb één keer een bakje water in het hok gezet, maar dat is voor andere doeleinden gebruikt dan voor het drinken, dus week ik het voer maar zodat ze nog niet veel water nodig hebben.
Dat gaat nog goed, Eowyn is weer wat meer melk gaan geven, dus na de brokjes komt er nog een slokje van mama.
Er zijn mensen op bezoek geweest met twee lieve kinderen, dat was ook zo leuk om te vertellen.
De hondjes zagen meteen dat een kind anders is dan een volwassene want ze begonnen tegen hen een beetje te blaffen.
Het jongetje (zeven jaar oud) mocht, als hij zijn schoenen uittrok wel heel voorzichtig even bij de kleine hondjes in de werpkist zitten.
Eowyn sprong er ook bij in en ging haar "kinderen" zogen, en dat terwijl het kindje naast het stelletje zat.
Jootje likte hem in zijn gezicht en vond het best dat hij er ook bij was.
Hij was heel lief en voorzichtig met de hondjes, en zo leren ze dat ook kleine mensen leuk zijn.

En vanochtend zijn ze voor de allereerste keer buiten geweest.
Ik had de handdoek die in hun hok lag mee genomen en buiten in het mandje gedaan zodat hun geur buiten was, voor de overgang.
En dan twee aan twee de hondjes naar buiten dragen, waar ze werden opgewacht door de roedel.
De eerste keer dat ze daarmee echt in contact komen want in de keuken mogen de andere honden niet in de werpkist.
Aroufke had zoiets van..... zo... nu zijn ze van mij en ging er lekker bij zitten.

Het melkpakket vooruit en een gestrekt achterpootje heel relaxt en uitnodigend voor de hondjes. Helaas voor Aroufke hadden de hondjes de hint helemaal begrepen want ze begonnen meteen ook even aan de melkbar te rammelen. Oooo schrik dat is niet de bedoeling. Dus vloog Aroufke weer overeind om een stukje verder er weer zo uitdagend bij te gaan zitten. Eowyn vond het best en wilde wel weer naar binnen gaan.
Hymke moest ook even aan het kroost ruiken en Nelleke kon haar ogen er niet van afhouden. De zocht de hele tijd contact met de hondjes.

Lex bekeek zijn toekomstige speelkameraadjes heel rustig en lief.
Het hondje met het rode halsbandje was het eerst uit het mandje en ging een heuse grote boodschap doen, ze liep parmantig met haar staartje omhoog over het straatje achter het huis maar daarna vond ze het welletjes en begon te piepen.
De grootste reu liep ook een heel eind van de mand vandaan, en onderzocht vooral de andere honden.
Eowyn is bij ze in het mandje gaan zitten om ze even te laten zuigen, daarna zijn ze nog even uit het mandje rond gaan kijken waarna ik ze weer naar binnen heb gebracht, daar vielen ze als een blok in slaap.

Nu ga ik ze vaker uitlaten want tot nu toe liet ik ze op een krant plassen in het werp hok die steeds vervangen moet worden, wel zes of acht keer per dag. Ze worden nu groter en de plassen dus ook.
De zwaarste reu weegt ongeveer 1 kilo en de lichtste zitten rond de 700 gram.
En de eerste tandjes zijn nu ook doorgekomen bij het grootste teefje.

De eerste keer dat de hondjes buiten waren vonden ze het heftig zo in de nieuwe omgeving.
Ze waren bedeesd en het was allemaal vreemd, een vreemde geur, andere temperatuur en je kunt natuurlijk buiten verder kijken dan in het werp hok of op schoot in huis.
Even bleven ze wat schuchter en bij elkaar maar dat duurde niet lang, ik had nauwelijks foto's genomen of de eersten gingen uit het hondenmandje de wijde wereld in.
Van het moment dat ik ze voor de eerste keer heb buiten gelaten, ben ik dat nu geregeld gaan doen.
Dus de avond van de eerste excursie werd ook buiten geplast.

Dat ging dan heel snel, de hondjes wakker maken als ze nog in het werp hok liggen te pitten, want wacht ik tot ze zich melden hebben ze inmiddels geplast.
Dan vlug naar buiten en hopen dat de andere nog even door dutten, en die ook snel opgehaald.
Zo ving ik de plasjes en drolletjes al mooi op en gingen ze weer naar binnen.
Heel vlug allemaal en heel makkelijk..... maar nu.... ze gaan lekker naar buiten om hun behoefte te doen, maar dan snel naar binnen...?
Dat dus niet meer!!
Het is geweldig leuk daar zo buiten, de wind waait door je vacht de blaadjes ritselen, en de andere honden zijn daar ook.... het werp hok in? Dat doen we alleen als we willen slapen.
Sinds gisteren wordt er dan hevig geprotesteerd door drie hondjes.

Ze kunnen ook zo leuk spelen met elkaar, Aroufke lag aan een kluif te knagen achter het huis in het zonnetje, lekker rustig... dacht ze.
Toen kwam ik met het zestal, en gedaan was het met de rust.
Wat heb jij daar?
Een kluif? Laat eens kijken? leken ze te zeggen en gingen bij Aroufke aan de kluif ruiken, die vond dat helemaal geen goed idee en gromde hevig, de puppy's raakten er niet zo van onder de indruk maar gingen wel een beetje achteruit.
Heel brutaal toch nog maar weer eens kijken wat die knorrepot daar toch heeft, grrrrr grrrrr... grrrrrrooeee... Aroufke vond het maar niets, grrrr en net zo lang, toen was het een keer ...... grauw!

Het hondje schoot een stukje opzij en liep een beetje geschrokken met een boogje om Aroufke heen.
Toen ging het maar aan Aroufke haar staart staan te rukken, hij greep de staart beet en rammelde hem hevig heen en weer, Aroufke natuurlijk weer grommen.

En ook met elkaar kunnen ze nu lekker tekeer gaan, ook aan de staart trekken in de poten bijten, en meer van dat soort puppy streken.
Lex vindt de hondjes ook erg leuk om mee te spelen en dat doet hij af en toe echt wild.
Ik wist niet of ik daar wel zo blij mee was, dus zat het schouwspel te bekijken.
Hij sprong heen en weer over de hondjes en greep er af en toe één in het kraagje duwde het met zijn snoet omver.... totdat... ik dacht dat ik toch maar moest gaan inbreken in dat wilde spelletje... maar dat hoefde al niet meer.

De kleine pup had er zelf schoon genoeg van, en begon opeens zo woest te worden.... ik dacht even dat hij zou ontploffen.
De staart rechtop de poten als boomstammen strak op de grond de kop recht omhoog, en zo viel hij opeens fel naar voren uit met een hevige krijsende grom, en wat denkt u? Het was in één klap helemaal afgelopen met het spel.
Met stijve pootjes en staartje rechtop nog na grommende liep het kleine reutje weg.
Lex had er ontzag voor en liet het hondje verder gaan zonder het nog te plagen.

Schipperkes zijn geen sukkeltjes waar je zomaar alles mee kunt doen, zelfs niet als ze pas vijf weken zijn.
Nu willen ze dus regelmatig langere tijd buitenspelen.
Ze komen naar mij toe als ik ze roep, en als ze moe worden doe ik ze weer snel in het werp hok.
Ze alleen buiten laten kan hier niet omdat we in een natuurgebied wonen, daar zijn verschillende roofdieren.
Er vliegen hier buizerds die regelmatig kippen vangen van meer dan vier kilo. Dus is een jonge schipperke een hele makkelijke prooi, gelukkig heb ik de grote vogels nog niet op het dak van het huis zien zitten maar ik durf het er niet op aan te laten komen.

Jan, mijn man is heel erg gesteld op de natuur en hij noemt het nestje met hondjes een roofdieren nest omdat ze, als ze met elkaar spelen, echte roofdieren geluiden maken.
Ze hebben nu bijna allemaal hun tandjes en dat is af en toe te horen, als ze die in elkaars poten zetten, dan wordt er hard gejankt, want dat je elkaar ermee bezeert moeten ze nog leren.
En ook hun agressie en frustratie wordt op elkaar uitgeoefend.
Zo leren ze een heleboel.

Drinken gebeurt nu meestal staande, Eowyn springt even bij het stel in het hok om hun "tafel" af te ruimen als ik ze heb gevoerd, en dan drinken ze nog even vlug. Ze krijgen nu droge brokjes en hebben een bakje water in het hok.
Buiten probeert Lex ook nog een slokje melk mee te snoepen als de hondjes bij Eowyn gaan zuigen, dat mag van Jootje maar van mij dus niet.
Hij is te groot, bijna drie maanden ouder, en ook wil ik niet dat de kleine hondjes hun melk moeten afstaan aan die grote lummel.
Het is wel erg leuk om zo'n heel stel jonge dieren bij elkaar te hebben,

De hondjes zijn nu zes weken oud, en dat kan ik merken ook.
Nu hebben ze een uitgesproken mening, "in het werp hok".....? "Echt niet!!! daar gaan we niet meer in"!
Ze moeten nog wel even, want morgenochtend worden ze gechipt, en dan is het makkelijker om ze uit het werp hok op te pakken dan uit de bench. Ze mogen nu heel veel buiten en lopen geregeld los in de keuken.

Dat gaat heel goed, 's morgens rond een uur of zes sta ik op om alles even uit te laten, meestal is het werp hok dan al wel een beetje nat, maar niet alle hondjes hebben dan al geplast en de grote boodschapjes zijn meestal nog niet gedaan.
Dus alles naar buiten, daar gaan ze dan meteen allemaal "uit de broek" waarna ze de melkbar van Eowyn overvallen, Lex doet ook nog mee.. de lummel.
Lex wil niet achter het huis in de tuin zijn grote boodschap doen dus met hem moet echt even gewandeld worden want anders krijg ik een mooie bruine verrassing in de keuken.

Doe ik ze in het werp hok als ze nog niet moe zijn..... ? dan kunnen we ze buiten horen protesteren.
Dat is meestal op deze leeftijd zo, en morgen gaat het hok naar de schuur en komt er een bench in de keuken te staan, ook krijgen ze dan 's nachts binnen kort allemaal een kleine bench om al vast te wennen aan alleen slapen.
De karakters komen nu sterk naar voren, en dit hele nest bestaat uit een stel flinke zelfbewuste hondjes die wel goed opgevoed moeten worden want anders nemen ze beslist de leiding over alles. En slim zijn ze ook, je kunt echt niet even snel de deur uit glippen als alles los loopt want willen "we" mee, dan wurmen we ons zo tussen de benen door.
Dus nu is mijn taak verschoven van alleen verzorgen naar opvoeden.

Omdat het stel nu een uitgesproken wil begint te krijgen ga ik met ze wandelen en spelen om ze moe te maken.
Dat wandelen gebeurt twee aan twee, we lopen dan langs de ligboxen stal naar de weide.
Als ik er meer tegelijk meeneem heb ik de handen niet vrij om ze te dragen want ze zijn nog wel heel jong.
Ze geven zelf aan wat ze kunnen, als je er ééntje in de handen hebt en hij begint erg te spartelen dan is het duidelijk dat er nog even gewandeld moet worden, huppelen ze niet meer mooi door dan wordt het tijd voor dragen.

Het is ook zo leuk om te zien wat de hondjes vinden van lang gras, daar gaan ze plat op hun buikje in liggen, en worden er helemaal speels en uitgelaten van.
Lex vindt het geweldig dat hij zulke leuke kameraadjes heeft en doet graag mee met de spelletjes.
Vechten kunnen de kleintjes heel goed met elkaar. Geregeld wordt er zo woest gespeeld dat ik mij afvraag wanneer ze echt heel kwaad op elkaar zullen worden, soms janken ze hevig omdat ze elkaar hard in de snoet of poten bijten.
Op de foto's is dat te zien, daar zitten ze elkaar achterna, en proberen ze elkaar uit.
Ook worden de schoenen uitgetest op kwaliteit, er zijn al een keer nieuwe veters nodig geweest, ze wilden mij niet laten lopen, dus heb ik ze maar uitgedaan.
Het zijn uitgesproken rakkers alle zes.

Deze week is de medewerker van de raad van Beheer bij ons geweest.
Ze heeft alle hondjes gechipt en dna afgenomen.
Dat chippen vind ik altijd erg naar want dat doet echt wel een beetje pijn.
Het is een rijstkorrel grote langwerpige chip die met een speciale naald ingebracht wordt op de plek boven de schouderbladen.
Ik geef ze dan meestal een extra lekker hapje, in dit geval gekookte kippenlever.
Ze zijn er gek op en op het moment dat de naald wordt ingebracht houd ik dat voor het neusje, ze willen dan gaan eten en zijn even afgeleid waardoor ze de prik niet zo voelen.
Dit nest was erg flink er heeft er maar één een beetje gepiept.
Dat verschilt echt per nest, het nestje van Aroufke daarvan waren de hondjes wat kleinzeriger.
Er was er daar één van die gewoon heel kwaad werd en de chipper probeerde te bijten.
Gelukkig zijn deze minder kwalijk nemend.

Ze zijn nu ook niet langer meer in de werpkist, die heb ik nadat de chipper er afgelopen woensdag was meteen maar opgeborgen.
Het gezelschap had schoon genoeg van dat kinderachtige nest, er werd hevig geprotesteerd zodra ik ze er in deed.
En ik trof er ook al een keer drie aan in de keuken die eruit waren gesprongen en daar aan het onderzoeken waren toen ik 's morgens uit bed kwam.
Dus hebben we drie kleine kooitjes waar de hondjes 's nachts in slapen.
Dat ging meteen de eerste nacht goed, ze hebben even wat zitten "praten" maar krijsen en janken hebben ze niet gedaan.
Ze slapen zo twee aan twee en worden op deze manier ook zindelijk gemaakt.
Dat gaat wisselend, ik ga rond 12 uur naar bed en sta meestal zo tegen 6 uur even op om ze eruit te laten.
En het is al een paar keer voorgekomen dat er een paar de hele nacht droog waren gebleven.

Eowyn en de andere honden sluit ik 's nachts wel op in de grote bench om te voorkomen dat de "melkbar" de kleintjes uitdaagt.
Want als ze dat zien worden ze allemaal goed wakker en kunnen dan hun plas niet meer ophouden.
Dan als ik bij hen kom zo 's morgens vroeg, doe ik de deurtjes van de kleine benchjes open en dan rennen ze alle zes mee naar buiten, Lex heeft een eigen bench die wat groter is en hij gaat ook mee.
Daarna laat ik de grote honden los en gaat het hele stel aan de "melkbar", Lex probeert het ook nog steeds.
Hij heeft nu "Theo en Thea" tandjes omdat hij aan het wisselen is, er zitten nu twee grote volwassen tanden midden in zijn bovenkaak, het lijkt nu wel een haas.
Maar dat komt goed.

Daarna mogen alle hondjes los in de keuken en ga ik nog even lekker onder de wol.
Dan tegen zeven uur krijgen ze eten, en gaan ze buiten spelen.
Daarna zijn ze erg moe en slapen ze weer een tijdje in de grote bench van de volwassen honden.
Dat is hun dagverblijf als ik ze even niet los wil hebben lopen.
Het grootste deel van de dag lopen ze nu gewoon in de keuken en buiten rond.
Op de foto's is die grote bench te zien, en daar kan ik ze ook mooi in voeren, want anders wordt het voer meteen gestolen door de grote snoepers.

En gisteren zijn we voor de eerste keer met de auto weggeweest.
De puppy enting moest worden gehaald, en natuurlijk werden ze helemaal nagekeken.
Jan ging met mij mee want het was een hele onderneming zo met zes kleine rakkers op reis.
Ik had het "lekkers" in de vorm van gekookte kippenlever meegenomen, en ging naast de bench zitten in de auto met oma Hymke als morele ondersteuning.

Ze morden een beetje toen we in de auto zaten en ik strooide wat kruimeltjes tussen de hondjes, en zo werd de reis een heus avontuur.
Bij de dierenarts nam Jan de bench met de hondjes mee naar de spreekkamer, en één voor één werden ze helemaal nagekeken.
De hartjes geluisterd, oortjes nagekeken gevoeld naar de lymfe klieren, en de reutjes werden "onzedelijk" betast.
Alles was helemaal goed bij alle hondjes op het kleine gebitsfoutje van Harlekijntje na.
Alle reutjes zijn "compleet" en ze zijn allemaal ook heel "flink" geweest met het prikje.

Daarna ging het hele stel liggen slapen in de bench, de papieren werden in orde gemaakt, dat duurt nog best even bij zes hondjes.
Toen we thuis kwamen zijn ze lekker in de tuin gaan ravotten en vanochtend heb ik de foto's gemaakt.
U kunt zelf zien hoe het met ze gaat.
Hermes was in de keuken bezig met de kluif van Nelleke, de rest was al buiten, en vond de lekkere melk van Jootje.
Mijn planten worden geteisterd, vooral de clematis moet het ontgelden, zo gaat dat nu eenmaal.
En de grote boom heeft ook al de nodige aanslagen te verwerken gehad.
Lex staat ook op een paar foto's verder is Aroufke te zien en Nelleke, Hymke heeft de grijze snoet en Eowyn kent u allemaal nu wel.

Het hele stel ravot stoeit, graaft, sommige maken bokkensprongen totdat ze weer moe worden en gaan slapen, dan raap ik ze overal vandaan en stop ze weer in de grote bench.
Ze hebben een vaste plek om te gaan slapen, Hermes slaapt in de keuken naast de waterbak, en heeft ook een vaste "wc" in de tuin waar hij altijd heen gaat om zijn grote boodschap te doen.
Drie gaan er meestal in de blauwe mand liggen, één onder de tafel en het kleinste reutje Hagrid ligt meestal onder mijn stoel.
Ik raap ze dan allemaal slapend op en leg ze weer in de grote bench. Als ze dan weer wakker worden laat ik ze meteen weer naar buiten om te plassen, spelen moeten ze meestal binnen omdat het anders gaat gebeuren dat ze zindelijk worden voor buiten.

Als ze daar langer zijn dan gaan ze daar rusten en plassen dan niet langer buiten maar gaan dat binnen doen.
Dus is het buiten even ravotten en dan naar binnen waar ze nog een poos spelen tot ze weer gaan rusten en ik ze dan weer opsluit tot de volgende ronde.
Zo train ik ze zindelijk te worden, het is wel druk maar de tussen tijden dat ze eruit moeten worden steeds langer.
Als het nacht wordt gaan ze nu zelf al in hun kooitje liggen.
Geweldig om te zien.

Voor jonge Schipperkes is er zoveel te onderzoeken....

De vaatwasmachine.... even "voorspoelen"........

Normaal stopt het puppy nieuws bij deel acht, deze keer blijven er twee hondjes tot ze alle entingen hebben gehad en de incubatie periode voorbij is omdat ze naar Brazilië gaan.
Dus daarom ga ik een tijdje door met u op de hoogte houden van het reilen en zeilen in de honden roedel.
Afgelopen week zijn de hondjes steeds zindelijker geworden, het komt geregeld voor dat de keuken helemaal droog is en in de nacht het hokje waar ik de hondjes twee aan twee in had ook.

Het ging als het volgt, 's avonds om ongeveer 11 uur het hele stel goed uitlaten, met zaklamp om te kijken of iedereen inderdaad de darmen geleegd heeft, daarna krijgen ze het commando "naar bed" en alle hondjes groot en klein gaan dan in de bench.
De kleintjes hebben er drie waar ze twee aan twee in passen, Lex heeft een grotere en Hymke, Eowyn, Nelleke en Aroufke slapen samen in de bijkeuken in de hele grote bench. Dan rond een uur of zes ga ik er even uit om de kleintjes uit te laten, Eowyn loopt met de melk bar ook mee naar buiten waar dan meteen "getankt" moet worden.

Voor mij gelegenheid Lex even mee te nemen de tuin uit, want die kan blijkbaar alleen rustig "uit de broek" als niemand het ziet.
Dat doet hij bij voorkeur in het lange gras, z'n kop steekt er nog net bovenuit, en onverschillig neemt hij mijn bemoedigende goedkeuring aan en draaft een stukje verder om te kijken of daar nog iets ligt wat al een keer eerder is opgegeten, en wat hij dan wil recyclen. Daar ben ik niet zo blij mee want de katten worden niet ontwormd en op die manier krijgt hij weer eieren binnen.
Dan snel weer naar binnen, om nog even onder de wol te kruipen, zes uur vind ik erg vroeg om op te staan vandaar.

Dan rond zeven uur, allemaal lekker eten geven. De kleintjes krijgen in de grote nacht bench van de volwassen honden daar ieder een eigen bakje met brokjes. Nelleke en Lex worden ieder even met hun brokjes opgesloten en de andere drie kunnen hun bak zelf wel in de gaten houden.
Daarna gaat alles los, de grootste reu Hermes, heeft een bijnaam gekregen, "holle bolle Gijs" want dat is een echte veelvraat aan het worden. Hij eet alle bakjes leeg als hij de kans krijgt en gromt er ook bij, de rakker.
Hermes haal ik af en toe even van de bak, zodat hij niet al te dik gaat worden.
En dan is het tijd om te spelen, schitterend om naar te kijken is dat.
Alles rent door de keuken, gromt, de golfballetjes stuiteren rond, het flos touw wordt getest op treksterkte, mijn schoenen en sokken bewerkt, totdat alles moe wordt en ik ze weer één voor één op kan pakken en veilig buiten de looppaden te slapen leg.

Met z'n allen opzoek naar muizen en mollen, Lex is de grootste puppy, hij is er ook bij.

En met spelen gebeuren er hilarische dingen.
Lex en Hermes waren met elkaar aan het stoeien vlak bij de waterbak die in de hoek van de keuken voor het aanrecht staat, daar was Hoya net van plan te gaan drinken.
Door de stoeiende reutjes werd ze van achteren opgetild en landde pardoes op haar snoet in het waterbakje.
Geschrokken en verstoord stapte ze met stijve pootjes uit het water, liep met de staart rechtop beledigd weg.
Hele snoetje drijfnat, en de reutjes trokken zich er niets van aan.

Ik neem het hele stel nu in groepjes mee de weide in, en daar lag ook een verrassing.
De buizerd had 's nachts een duif geslagen, daarvan lagen er nu nog enkele veren en de vleugelpunten als stille getuige van het kleine drama. Dat was natuurlijk geweldig speelgoed voor kleine schipperkes. Hoya nam meteen zo'n vleugel in bezit en rende er hard mee weg toen Habibi er naar wilde kijken, Hermes had het ook gezien en was erg vasthoudend in zijn beslissing dat leuke speelgoed af te pakken, dus renden ze door de weide. Hoya liet het zich niet zomaar afpakken, het werd een echt "tikkertje" spel.
Ze heeft haar buit meegenomen naar de grote bench en er daar alle veren uit getrokken.

Vandaag ben ik met de hondjes naar de Beekwal geweest om te socialiseren, het valt niet mee drie puppy's tegelijk aan lijntjes te voeren.
Ze draaien steeds om elkaar heen en dan nog een dikke camera erbij die niet op de grond mag vallen of door hondenpootjes mag worden aangeraakt maakt het probleem compleet.
De foto's zijn dan deze keer niet zo mooi, nu slapen ze allemaal dus lukt het niet om nog een poging vandaag te wagen.
Het is goed gegaan op het bejaardenhuis, eerst waren ze wel een beetje schuchter omdat ze nog niet eerder aan de lijn hadden gelopen. Maar ze leren snel en daarna werd er getrokken.
De oudjes vonden ze allemaal geweldig, de complimenten waren niet van de lucht.
Oma vond de hondjes ook zo lief, ze had ze nog niet gezien.

Afgelopen zaterdag zijn er twee hondjes opgehaald, het gaat heel goed met ze.
Ze speelden heel leuk met elkaar maar waren wel klaar om "uit te vliegen", soms mochten ze nog even drinken.
Eowyn vond het steeds minder lang goed dat ze haar aan de buik hingen.
Inmiddels zijn de twee rakkers die nog hier zijn zindelijk. Ze zijn erg wijs geworden.
'S nachts slapen ze in een kleine bench, ieder in een eigen hokje naast elkaar.

Die benchjes gebruik ik ook om ze te voeren, ze krijgen dan ieder hun eigen portie want Hermes heeft zich ontpopt als "holle bolle Gijs" hij vreet alles van iedereen op als hij los loopt. Hij presteerde het zelfs om van Aroufke een hap vol brokken uit haar bak te pakken.
En dat was aan zijn figuur af te lezen, dat is niet de bedoeling dus nu staat "meneer" op rantsoen.
Hij kan overigens behoorlijk uit de hoek komen.
Ik had hem uitgedaagd met een gekookte kluif, daar zat hij heerlijk aan te knagen.
Op mijn vraag of hij boos was kreeg ik een bevestigende grom.
Ik mocht echt niet aan de kluif komen want dan werd meneer heel kwaad.
Ik vind dat wel leuk dus vroeg hem de kluif af te staan, het antwoord was een uitval.
Toen hield ik mijn hand tussen de kluif en Hermes, waarna hij mij in de vingers beet.
Daarna kon ik hem duidelijk maken dat ik echt de kluif wil hebben en dat hij dat moet toestaan.
Dus nu mag ik gewoon aan de kluiven komen, maar dat mogen de andere honden niet, het "prentenboek"!
Er mag best wat karakter in zitten maar bijten gaat iets te ver.

'S morgens laat ik alles uit als ze hebben gegeten, de twee puppy's houd ik even vast tot de andere honden vooruit zijn gerend de weide in, daarna mogen de kleintjes los, die dan als gekken mee rennen. Soms vliegt er gewoon ééntje over de kop zo hard willen ze gaan. In de weide zijn ze al weer rustiger, en rennen niet meer zo onbenullig.
Ze moeten het leren. Ook zijn ze mee geweest naar de dierenwinkel waar iemand frontline pipetjes uitdeelde.
Iedereen was erg onder de indruk van zulke lieve zachte knuffelhondjes. Twee kleine meisjes konden hun ogen en handjes niet van "mijn" schatjes afhouden. Ze leren er veel van.
Als het avond is dan vragen de hondjes mij gewoon om hun slaap bench, ze kruipen er dan meteen in en rollen zich op. Waarna ik ze de hele nacht niet meer hoor.

Hymke is maandag gestorven, ze kreeg een spuitje van de dierenarts omdat ik haar niet langer wilde laten lijden, en is in mijn armen ingeslapen. We hadden een hele sterke band, ik wilde haar hierin niet in de steek laten en in vol vertrouwen op mij liet ze het infuus aanleggen waardoor de verdoving werd toegediend. Het is heel rustig gegaan ze zakte zo in slaap alsof ze gewoon thuis op schoot voor de televisie lag.
De tumoren speelden heel erg op en ze kon daardoor niet meer eten. Ze is nog tot zondag mee gegaan de weide in met de andere honden, ik liet haar daarin vrij, ze kon meelopen als ze wilde maar ook achter het huis blijven.
Ze sukkelde toch nog mee, zondag middag lukte dat al niet meer.
Ze staat nog wel op de derde foto op de achtergrond.
Het blijft moeilijk afscheid te nemen van een dier waar je zoveel van houdt.

Afgelopen week is erg moeilijk geweest.
Hymke is gestorven, we hadden haar achter het huis "opgebaard" liggen in een doos.
Aroufke hield de wacht en werd kwaad als de andere honden teveel aan haar wilden snuffelen, ze ging er naast liggen.
Zo trof ik haar een half uur later aan toen ik buiten ging kijken. Ongeveer een anderhalf uur heeft het lichaam van Hymke daar gelegen, toen gingen de honden allemaal naar binnen en heeft Jan haar begraven.
De volgende dag ben ik even met Aroufke naar het graf gegaan. Ze ging de grond grondig besnuffelen, en deed daarna een plasje op de plek boven Hymke. Dat was duidelijk een teken dat ze heel goed weet dat daar het lichaam is begraven. Ze deed altijd een plasje over Hymke haar geurvlag. Ze is mee naar binnen gegaan, de hele dinsdag zijn de honden erg rustig en stil geweest, ook de hele kleintjes.
Woensdag werd er weer heel wild gespeeld en was het verdriet blijkbaar over. Ik was die dag zelf ook weer wat minder in de rouw.
Je gaat je erg aan een hondje hechten, en verdriet hoort erbij als het afscheid komt.

Jan had mij verteld dat hij er niet zo blij mee is dat ik de honden in de weide uitlaat waar het jongvee naar toe moet als ze naar buiten gaan. De kalveren lopen dan kans een neospora besmetting op te lopen. Als ze dat krijgen dan gaan ze wanneer ze drachtig worden misschien hun kalf verliezen, aborteren dus.

Zodoende moest ik maar met het stel langs de ligboxenstal lopen, daar hebben we een soort paarden bak, ik gebruik hem al een tijd niet meer, dus staan er nu vele boter- en paarden bloemen in. En helemaal aan het einde heeft Jan een brede ondiepe sloot laten graven zodat als er opeens een hoosbui komt het water van het koeienpad weg kan.
Die sloot was in dit geval een "leuke" verrassing voor mij.

Het was donderdag en behoorlijk warm, Hermes, Hoya, Aroufke, Nelleke, Lex en Eowyn renden alle zes voor mij uit naar achteren.
Daar was de grote brede sloot, die op dit moment prachtig groen is van het eenden kroos.
Aroufke was de aanstichtster van het "onheil"

Ik hoorde een plons en ja hoor, Aroufke kon het weer niet laten en zwom midden in de baggersloot. Hermes vond dat prachtig en rende haar achterna ook de sloot in, Lex kon dat natuurlijk niet zomaar zonder actie aanzien en ging er achteraan, en om de consternatie compleet te maken wandelde Hoya er ook maar achteraan.
Hermes schrok er wel een beetje van, dat vieze natte gevoel aan de buik, hij wist niet zeker of hij Aroufke zou volgen of toch maar meteen terug zou komen, hij waadde een eindje naar haar toen en draaide zich daarna om en kwam uit de bagger. Helemaal groen aan de zijkanten van de kroos en modder en drijfnat kwam hij op de kant.
Het zag er zo koddig uit, die dikke wollen puppyvacht doet hem lijken op een wollen beertje, en als dat nat is valt de ronde vorm helemaal weg en leek het net of hij hele dunne pootjes had, hij leek wel een paddenstoel.

Lex sprong met een paar lenige sprongen uit het modder poeltje en Hoya had het bij natte pootjes gelaten.
Aroufke vond het wel lekker en zwom een eindje heen en weer en kwam daarna ook op de kant.
Daar stond ik dan met vier viespeuken.
Hermes vond dat natte toch niet zo leuk en begon erom te piepen en klagen dat hij zo nat was.
Dat is een grote kletskous, hij vertelt echt als het hem niet mee zit.
Ze gingen snel alle zes mee naar de tuin, een grote bak water werd gevuld, en daarna alle modder van de poten en buikjes gewassen. Helaas voor mij kozen ze de achtertuin border als "handdoek". Het zijn honden dus liet ik dat maar gebeuren, als ze droog zijn valt het meeste zand wel uit de vacht, en bij de volgende ochtend wandeling worden ze weer nat van de dauw en daardoor ook weer wat schoner.

Ik zat van de week 's avonds naar het stel te kijken, de karakters zijn nu zo aan het vormen.
Eowyn was aan het stoeien met Hermes, ze beet hem zachtjes in zijn borst, Hermes op zijn beurt pakte Eowyn haar lippen steeds vast, die dan een beetje piepte en dit toch niet helemaal leuk vond. 
Het spel werd steeds ruiger en ruwer, het gejank van Eowyn ook en ik zat te wachten wanneer ze een einde aan de stoeipartij zou maken.

Hermes beet haar weer een paar keer vrij hard in de lippen waarna Jootje duidelijk ook harder ging bijten en een einde maakte aan haar geplaag. Hoya lag er naast te slapen in het mandje, Hermes had zittend in dat mandje Jootje geplaagd, en nu hij op zijn nummer was gezet, keek hij naar de slapend Hoya. Haar oortjes staken zijn richting uit..... en natuurlijk moest hij er daar één van in de bek nemen, gefrustreerd als hij was door Eowyn haar schoffering.
Jiieep, zei hoya en hij liet het oortje los, meteen pakte hij het weer in de bek, hiieeep, weer los, Hoya wilde stug blijven slapen, en liet het bij het kreetje. opnieuw greep Hermes het oortje in de bek, hiiiieeep, weer opnieuw hiiiepp. Zes keer achter elkaar, toen werd Hoya het echt moe en vloog overeind, en liet Hermes weten dat hij op moest houden.

Ze zijn nu geregeld met elkaar aan het "donderjagen" bij de wandelingen vind Lex het nodig om steeds over Hoya en Hermes heen te scheren of hen opzettelijk omver te lopen. Het is een soort uitdagen wat hij doet, ik vind het niet leuk dat dit gebeurt. Steeds doet hij het weer, maar ik hoef mij er niet druk om te maken, er zijn grenzen.
Lex deed het weer bij Hermes, hij liep hem hard omver en ik hoorde Hermes balen. "Het is nu klaar, ..... nu zal ik hem"..... opeens waren de rollen omgedraaid, Hermes was nu goed kwaad en rende Lex achterna met het bekje wijd open.
Lex rende langs hem heen en sprong net op tijd opzij, totdat..... hij even niet goed oplette..... Hermes beet hem hard in de billen, "gieeip" zei Lex.
Dus nu speelt Lex nog wel wild met Hermes, maar iedere keer als hij door Lex achterna gezeten wordt, houdt Lex wanneer Hermes met de bek open vlak bij komt de staart even tussen de benen. Hoya heeft nu ook gezien hoe ze Lex tot de orde moet roepen en helpt haar broer.
Zo redt zich het hele honden gebeuren zelf, ik hoef alleen toe te zien dat het niet al te ruig gaat worden.
En bij dit gebeuren wordt er gegromd en gekeuveld dat het een lieve lust is.

En bij het in de keuken werken word ik hartelijk geholpen als de vaatwasmachine wordt ingepakt.
Nu mogen ze het niet meer van mij het wordt te gek.

Ook wordt er buiten flink naar mollen en andere dieren gezocht.
Ze graven zo hard ze kunnen, ik heb ze nu op de foto gezet.
Eerst wisten de kleintjes nog niet zo goed wat dit betekend, en gingen ze vlak achter de gravers staan, met het gevolg dat ze hele ladingen zand over hen heen kregen.
Dat wordt wel twee meter ver naar achteren geslingerd.

En dan zijn we ook nog naar de keuring geweest.
Een hele onderneming, zes honden mee, drie benches in de auto, het buurmeisje mee als hulp, zo trokken we er zondag ochtend vroeg op uit.
In het begin werd er nog wat gekletst door de jonge honden in de auto, maar al snel ging alles liggen slapen.
Ze waren 's ochtends al uitgebreid uitgelaten met rekening houden van de gevreesde baggersloot.
Alles was al afgedraafd, en daardoor ook rustig.
Op het keuringsterrein was van alles te zien, het is wel lastig zes lijnen van de honden tegelijk vast te houden.
Alle mogelijke variaties aan vlechtwerk zijn langs gekomen in de hondenlijnen.

Gelukkig zijn ze allemaal rustig gaan liggen zodat ik ook een tijdje met andere mensen kon praten.
Eowyn zag opeens dat Habibi ook aanwezig was, die mocht van haar ook nog even aan de "melkbar".
In de loop van de dag mochten de honden allemaal een tijd in een grote bench die Wim voor mij had klaargezet.
Helemaal zonder protest ging dat niet maar na een poosje vielen ze in slaap behalve Aroufke, ze let altijd op mij en gaat nergens slapen als ik er niet bij zit.
Op de terug reis waren alle puppy's eerst nog een tijdje aan het stoeien achterin de auto maar daarna was het weer stil, thuis snel naar de weide.
Daar moesten Lex en Hoya zich even lekker wentelen in het verse lange gras. Lex vleide zijn kop er helemaal in en genoot zichtbaar van het "thuis" zijn.
Het was een geslaagde dag, we hebben het allemaal fijn gehad.

Hieronder volgt het verslag van Eowyn haar derde nestje wat ze met Lex kreeg.

Eowyn haar nestje van Lex met haar zonen Merlo, Maximus en Midas.

Gisteren is het nestje van Eowyn en Lex eindelijk geboren.
Afgelopen maandag was het al mogelijk dat Eowyn uitgeteld was.
Ze heeft samen met Lex uitgebreid honeymoon gevierd, van 11 tot en met 19 oktober. Dus wanneer de eigenlijke bevruchting plaats vond is dan onzeker.
Tot vrijdag bleef ze doen wat ze altijd doet, vrolijk meerennen de weide in en dan het liefst zo snel mogelijk, een wedstrijd houden met een haas.... nog nooit gewonnen hoor.....
Muizen zoeken, spitten en graven dat het een lieve lust is.
Ze grijpt met haar bek dikke graszoden en rukt die de grond uit om toch maar zeker het hele muizennest op te graven. Driftig kwispelend met haar staart als teken dat er een muis gevonden is, voor mij teken dat ik wel kan gaan wachten want naar mij terug komen gaat dan niet van harte.
Vrijdagavond leek er wel wat verandering in haar gedrag te komen, ze had in Ewald zijn slaapkamer onder het bed gekeken, onder de kast in de bijkeuken.... maar nee, toch liever bij mijn op schoot.
Ik had voor de zekerheid maar een kraamkleedje in de stoel gelegd.
We keken samen tv en het werd nacht.
Ik had een slaapplek voor mijzelf gemaakt in de keuken op de grond, de werpkist stond al een paar dagen klaar.
"Misschien komen de hondjes vannacht...." hadden we tegen elkaar gezegd, Jan ging naar boven en ik bleef in de keuken bij Eowyn.
Ze moest er rond een uur of twee even uit maar nestelde zich half bovenop mij in mijn "bed".
Zo werden we zaterdag ochtend slapend gevonden door Ewald onze zoon die naar zijn werk moest.
Eowyn bleef rustig, vrat haar bak leeg en wilde mee het veld in.
In de loop van de zaterdag was haar lichaams temperatuur gezakt, dit is een teken dat de geboorte aanstaande is.
'S avonds voelde ik dat de spenen wat vochtig waren maar verder was alles rustig. Het werd weer nacht en weer besloot ik wacht te houden.
Ik lag op de matras en luisterde naar Eowyn die wat rond scharrelde, ze hijgde af en toe wat en even later voelde ik dat ze toch mijn plek weer had uitgekozen als nest want ze groef driftig mijn dekens omhoog en ging er met een diepe zucht bovenop liggen, ik luisterde nog een poosje naar haar adem, ze sliep. Een paar uur later werd ik wakker gemaakt door Eowyn, ze moest naar buiten.
Daar keek ze onder een struik en wilde daar midden in de nacht gaan graven.
Ik riep haar binnen en zocht mijn slaapplekje weer op.
Eowyn scharrelde wat rond en kroop ook weer bij mij in bed.
'S ochtends was het Jan die ons wakker maakte, Eowyn moest eruit en ook de andere honden gingen mee naar buiten.
Nadat ik de paarden had verzorgd en een wandeling met Lex, Nelleke en Aroufke had gemaakt ging ik weer naar binnen, Eowyn stond op bevallen dus daarom had ik haar niet meegenomen.
Jan en ik zaten aan het ontbijt, Eowyn liep wat te drentelen, ze snauwde Lex af en probeerde Nelleke haar voer te gappen.
We zeiden tegen elkaar dat het wel erg lang duurde voor het nest geboren werd.
Eowyn hijgde, ze had weer onder de kast gekeken, mijn slaapplek was weer opgeruimd.
In de werpkist....? "echt niet!"
Dan maar in de bench van Aroufke, ze lag er te slapen en deed verder niets...
Tegen half twaalf.... we zaten aan de koffie, Eowyn hijgde alsof het hartje zomer was, ze zat in de bench en had al drie keer het hele kleed hierin omgespit.
Het hijgen ging door, opeens afgewisseld met perioden van stilte.
Ze had een speciale blik in haar ogen, min of meer in zichzelf gekeerd.
"Kijk". Zei ik tegen Jan, " ze lijkt nu echt te beginnen" (rond half 1)
Dit ging zo even door.
En opeens stond Eowyn op en lag er een grote natte plek in de bench.
Er hing een puppy in de vruchtzak achter haar.
We pakte haar op en legden haar in de werpkist waar ik de vruchtzak opende om het kopje vrij te maken.
Het was een grote stevige pup die meteen een gilletje gaf.
Eowyn likte hem en at de nageboorte op, ze ging lief naast hem in de werpkist liggen.
De kleine Maximus (zo noem ik deze) zocht naar een speen en dronk zijn eerste teugjes.
Het geluk duurde bijna anderhalf uur, daarna werd Eowyn opnieuw onrustig, ze begon weer te persen en vlot werd er een tweede vruchtzak met puppy naar buiten gewerkt. Ze bleef onrustig rond stappen om bij dit bungelende pakketje te komen, ik pakte haar beet, de pup zat met het kopje nog in Eowyn vast, voorzichtig wekte ik nog een wee op en schoot het hondje los.
Het was een heel klein reutje die al vruchtwater in zijn longetjes leek te hebben.
Hij was eerst slap en benauwd.
Ik zoog met mijn mond het vruchtwater weg, (had zo snel geen andere optie dan het maar op deze manier te doen) en dat hielp, hij was meteen weer actief en alert.
Meteen begon Jootje weer te persen, dit ging zwaar, ze zette al haar kracht in en met een plof vloog er een hele dikke reu op de wereld.
We zaten in de werpkist, ik hielp Eowyn met droogmaken van de hondjes, controleerde of ze goed gezond waren en of ze ook alle drie gingen zuigen.
Ik hoopte op nog een teefje, maar Eowyn ging er heel tevreden bij liggen.
Eowyn is heel erg zorgzaam, als ze is gaan staan dan gaat ze heel voorzichtig tussen het schot van de werpkist en de jongen liggen.
Ze schuift haar schouder dan over de bodem en met kleine stukjes werkt ze haar "kinderen" opzij om zo dicht bij hen neer te vleien.
De kleintjes kruipen meteen naar de spenen waar ze zo ongeveer de hele dag aan liggen.
Eowyn moet nog wel even wennen aan het "luiers" verschonen, billen likken vindt ze niet zo nodig.
Om haar te overtuigen dat dit wel belangrijk is heb ik leverworst gehaald, dat smeer ik onder de staartjes van de hondjes en dat trekt Jootje over de streep.
Kraamzorg van de andere honden wordt niet op prijs gesteld, zelfs papa Lex kan een sneer verwachten van zijn "vrouwtje".

Deze foto is een uur na de geboorte gemaakt, je ziet ze bijna groeien.

De kleintjes worden steeds wijzer en ondernemender.
Voor de duidelijkheid, Maximus zijn halsbandje ging steeds los dus daarom heeft hij nu een leren bandje om met de kleur geel.
Merlo blijft rood en Midas is nog steeds voorzien van een wit bandje.
Maximus is de meest ondernemende, het gebeurde steeds vaker dat ik 's morgens uit bed kwam en hem dan slapend aantrof in de bench van Aroufke, Midas en Merlo lagen dan nog in de werpkist.
Dat gaf ook nogal wat onrust want hij lag daar op de uitkijk, als ik de bench dan stiekem dicht deed als hij sliep ging dat goed, maar wanneer Eowyn voorbij kwam lopen dan gilde hij..... Melllllkkkek! daar gaat melk!, prompt klonk er dan uit de werpkist, Melk melk melk...wij ook!!! en was het een gekrijs van "heb ik jou daar" om melk.
Dus deed ik hem maar weer in de werpkist, nu met een stoel als afsluiting ervoor om te voorkomen dat "meneer" weer uitstapjes zou gaan maken.
Ik wilde de werpkist nog even binnen houden tot afgelopen vrijdag, want dat was de dag dat ze alle drie gechipt werden en er dna van hen werd afgenomen.
Daarna is het werphok eruit gegaan en hebben de kleintjes nu allemaal een eigen benchje, het is de bedoeling dat ze daar de nacht in doorbrengen en overdag mogen ze zoveel mogelijk los in de keuken lopen, als dat even niet mogelijk is omdat er teveel mensen in en uit lopen worden ze opgesloten in de grote bench.
Het is een heel wijs stel, vanochtend had Midas een "aanvaring" met Lex omdat hij dacht dat hij Lex zijn eten wel kon afnemen, dat vindt papa echter niet zo leuk dus klonk er eerst een heus gevecht met vervolgens een jankende Midas die gilde dat hij er spijt van had dit geprobeerd te hebben. Even later liep hij weer parmantig met zijn staartje rechtop achter Lex aan.
De kleintjes eten buiten in een krat waar hun drie voerbakjes mooi naast elkaar inpassen, zij staan zo uit de wind en kunnen meteen na het eten "uit de broek" zo hoef ik ze niet in de gaten te houden en bovendien kunnen de grote honden zich niet bemoeien met het eten.
Gisteren zijn ze voor de derde keer ontwormd en ook gewogen.
Midas is nog altijd de kleinste hij weegt 1210 gram
Maximus 1480
Merlo 1560
Ze zijn dan ook alle drie flink gegroeid.
Merlo is vanochtend voor de eerste keer mee geweest uit wandelen.
Hij vond het eerst wel een beetje griezelig zo op vreemd terrein maar al snel liep hij vlot met mij mee.
Merlo en Midas komen straks aan de beurt voor een wandeling.

De hondjes hadden op 28 januari de leeftijd van 6 weken bereikt en dat betekent dat ze moesten worden ingeënt.
De tijd van het enten voor onze volwassen Schipperkes viel precies toen Eowyn drachtig was en daarom uitgesteld werd, dus ook zij gingen mee voor de jaarlijkse prikbeurt. En dat vraagt wel wat geregel vooral omdat het overal erg nat en modderig was op de boerderij, ik wil de auto per slot van rekening ook nog wel wat schoon houden van binnen. Dus ging Jan mee om te helpen.
Al een uur voordat we er zijn moesten had ik iedereen een halsband omgedaan. Lex was reuze enthousiast en kon bijna niet wachten, ik vertelde hem dat hij een prik ging krijgen maar toch.... Zachtjes jankte hij maar even later ging hij rustig liggen wachten zonder jengelen. Deze aanpak doe ik extra om te voorkomen dat de honden te veel drukte hebben tijdens de reis.
Het is zo'n tien minuten rijden naar de dokter, dus werd iedereen op tijd in de auto geladen. De kleintjes in een grote tas op de achterbank en de andere vier in de kattenbak waarvan ik de hoedenplank even af had gehaald. Zelf ging ik op de achterbank zitten om iedereen te begeleiden. De kleintjes jankten zachtjes en gingen zo dicht mogelijk bij mij zitten. Na een poosje waren ze stil.
Bij de dierenarts was het uitladen van de roedel ook een beetje "plan van aanpak" omdat je natuurlijk niet alle vier de volwassen honden daar de boel kunt laten verkennen. Jan droeg de tas met puppy's en ik had een "tros" Schipperkes aan de hand.
Zo liepen we over het plein en al meteen hadden we bekijks. Een ouder echtpaar riep uit, "kijk nu eens, dat zijn Schipperke, ooo wat leuk, ik heb vroeger ook zo'n hondje gehad"!
We liepen naar de wachtkamer waar we meteen "de show" stalen omdat je met een rasgroep binnenkomt. De mevrouw van het genoemde echtpaar was erg onder de indruk vooral van de kleintjes en mocht er even ééntje knuffelen.
Ik liet Eowyn in de hondentas bij de puppy's en zij stond daarin haar kinderen te voeden, Lex, Nelleke en Aroufke hielden de wacht. Na een poosje mochten we de spreekkamer binnen en werden eerst de puppy's grondig onderzocht, oogjes, oortjes, hartje luisteren, tandjes kijken voelen of de balletjes al ingedaald waren enz. daarna volgde de gevreesde prik. Bij geen van de hondjes werd een probleem gevonden en de prik...? Daarvoor draaiden de jonge Schipperkes hun pootje niet om. "Het zijn pittige hondjes"! aldus de conclusie van de dierenarts.

Daarna was Lex aan de beurt, hij had zo zijn bedenkingen of hij dat gefriemel wel zo leuk vond, en toen ze ook nog besloten hem de kennelhoest enting in de neus te spuiten was hij het helemaal beu, beledigd liep hij daarna onder de behandeltafel door en ging zitten wachten naast de tas met zijn zoontjes.
Nelleke was de volgende, zij vond het onderzoeken ook niet zo nodig, ik moest haar vertellen dat ze dit toe moest laten en dat deed ze daarna zonder mopperen, de kennelhoest enting ging bij haar beter.
Eowyn volgende in de rij, "tandjes kijken.....? en dat terwijl Lex en Nelleke eerst protesteerden...? Nu niet!!" Dus werd Eowyn eerst onderzocht, een paar lekkere brokjes... en daarna mocht de dokter gerust alle tandjes goed bekijken, Lex en Nelleke hadden dit toch ook goed gevonden.
Aroufke was als laatste aan de beurt, zij had alles aan zitten kijken en had haar sterilisatie van twee en half jaar geleden nog vers in het geheugen. Grommend zat ze op de behandeltafel, vast besloten dat ze geen infuus in haar poot wilde. Gelukkig voor haar was dat niet aan de orde. Ze liet al foeterende alle handelingen van de dokter gebeuren en ook haar tanden controleren was zo gedaan.
Daarna gingen we weer in de auto. De kleintjes lagen te slapen, dat deden ze al in de spreekkamer want zeven honden onderzoeken en enten duurt best lang. Ze zouden misschien wel een poosje hangerig kunnen zijn....
In de auto bleven ze slapen maar toen we weer thuis waren...? Toen renden ze rond, waren druk aan het ravotten met elkaar. Tsja zo'n avontuur beleefd, bij de dierenarts melk van mama gedronken, indruk gemaakt op iedereen die daar in de wachtkamer zat. We moesten zelfs ons adres achterlaten bij iemand met belangstelling voor het ras. Ik heb verder niet gemerkt dat ze last hebben gehad van de entstof.

Deze gang naar de dierenarts was afgelopen donderdag, de kleintjes hebben totaal geen last gehad van de hele behandeling.
Ze zijn nu heel hard op weg om van alles te willen, ze gaan graag mee uit wandelen en hebben dat ook al een paar keer meegemaakt.
De eerste keer had ik Merlo meegenomen, we gaan dan achter de stal een stukje het koe pad op, daar heb ik overzicht over het stel.
De grote honden gaan alle vier mee en luisteren goed als ik hen gebied bij mij te blijven, zo leiden zij de kleintjes.
Alleen in het begin dan moeten ze echt eerst even racen wie het snelst kan, zolang houd ik dan het hondje even op mijn arm omdat hij anders mee wil crossen en dat echt veel te onbesuist gaat voor het jonge hondje.
Merlo wil nog niet zo ver lopen, hij heeft wanneer hij het genoeg vindt zo zijn methodes om mij te laten weten dat hij er klaar mee is.
Hij bijt dan in mijn benen, gaat voor de voeten lopen en wil gewoon weer gedragen worden.
Daarna nam ik Midas en Maximus mee, het was best koud, en tot mijn verrassing vond Maximus dat zo erg dat hij begon te janken.
Zijn pootjes werden gewoon zo koud dat hij niet meer "kon" lopen, hij ging zitten en moest meteen opgepakt worden.
Hij was ook eerst even door een flinke plas heen gewandeld en daar krijg je natte en koude voeten van, hij jankte daarom.
Maar onder mijn jas was dat leed meteen weer verholpen waarna meneer klaar was met de "pitstop" hij moest toch nog even rennen.
Samen maakten hij en Midas bokken sprongen van blijdschap en huppelden ze het koe pad af totdat ook zij te moe werden en onder mijn jas weer mee naar huis gingen.
Nu neem ik ze af en toe alle drie mee, en dat gaat heel goed.
Gelukkig is het nu niet zo nat meer buiten want ik wil de kleintjes niet teveel aan de koude blootstellen.

Er ontstaat nu een goed ritme in de dagelijkse gang van zaken.
De hondjes worden om half zeven uitgelaten, en gaan dan nog even bij de groten in de grote bench. Dan om een uur of acht eten zij, en spelen daarna een tijdje. Dan tegen twaalf krijgen ze hun tweede maaltijd, en rond half vijf de laatste. Tegen een uur of elf of liever nog wat later laat ik ze grondig uit waarbij ik goed kijk of iedereen ook een grote boodschap heeft gedaan. Daarna is het bedtijd. Tussendoor slapen ze nog vaak nadat ze gespeeld hebben. Steeds als het hondje wakker wordt moet hij eruit.
En ook na een poos gespeeld te hebben moet er wat gebeuren.
Overdag lopen zij nu vrijwel altijd los bij mij in de keuken. En natuurlijk moet ik de fles met allesreiniger wel af en toe gebruiken, maar in de regel beginnen ze al best zindelijk te worden.
Ze leren dit ook van de grote honden want die doen het ook buiten.
Het is een heel wijs stel.

Beste mensen,
Omdat het nog enkele dagen duurt voor de hondjes naar huis gaan schrijf ik een berichtje. Op de foto ziet u hun ochtend maaltijd, ieder een eigen bakje, ze eten toch nog bij elkaar en dat wordt geduld.
Niet dat ze nooit mot hebben met elkaar hoor.
Ik had vorige week het drietal meegenomen op de ochtend wandeling met de volwassen Schipperkes. Het was groot feest, rennen stoeien, met de groten mee proberen te rennen dwars over de wei van het vlakke koe pad af waar ik op liep. Natuurlijk werden de hondjes echt hondsmoe hiervan. Dus na een poosje eiste Midas gedragen te worden. Hij dwong mij gewoon door steeds voor mijn voeten te lopen en mij in de benen te bijten. Daarna wilde Merlo ook niet meer lopen en meldde zich bij mij. Zo liep ik met onder iedere arm een puppy een stuk over het koe pad richting huis, Midas kon nog niet geen genoeg krijgen van alle uitbundige pret, hij probeerde Aroufke achterna te hollen om midden in de weide een molshoop te inspecteren.
Ik riep alle volwassen honden bij mij en nam toen de kleine boef ook in mijn armen. Links van mij Merlo, in het midden Maximus en rechts Midas, met hun snoetjes naar voren, zo droeg ik ze voort. Na een poosje begon Maximus de lolbroek uit te hangen, hij wilde Midas in zijn poot bijten die dat op zijn beurt met een grom beantwoordde. Daarna ging Maximus sparren met Merlo. Merlo moe als hij inmiddels was werd er echt boos om en het scheelde niet veel of ik had een stelletje ruziënde hondjes in mijn armen. Gelukkig bleef het bij over en weer gefoeter.
We waren ook al weer snel in de tuin zodat ik de boefjes los kon laten.

Als het jonge spul zo tegen de zeven weken oud is dan zegt men dat ze wel naar hun nieuwe adres kunnen. Wat men dan vergeet is dat juist vanaf deze tijd de hondjes hun sociale vaardigheden aan het ontwikkelen zijn. Ze leren dan dat ze elkaar niet hard kunnen bijten zonder gevolgen, beleefdheid tegen elkaar wordt geleerd en ook respect voor grijze haren komt erbij.
Merlo kwam daar op een harde manier achter, hij was zondag erg rebels tegen Lex, wat hij precies deed is mij ontgaan. Ik hoorde dat hij woest aan het spelen was onder de tafel, opeens ging Lex echt met hem vechten, Merlo vocht even hard terug waarna hij hard begon te gillen. Lex gaf hem een forse uitbrander, met de staart tussen zijn pootjes liep hij langs Nelleke richting bijkeuken, van Nelleke kreeg hij in het voorbij gaan ook nog een "veeg uit de pan".
Merlo liep even bedeesd rond, ik bekeek hem of hij soms echt wat had opgelopen maar hij liep al weer met het staartje omhoog rond. Met de andere honden stoeien doet hij nu nog steeds maar wel een stuk minder ruig.
Het is heel belangrijk dat de hondjes deze sociale omgangsvormen goed kennen, niet iedere grote hond laat het bij een snauw als een pup lastig wordt. Zo hebben de kleintjes geleerd dat er grenzen zijn aan wat ze kunnen uithalen.
En dan trof ik ook nog een kleine uitbreker aan op ons plein, ook weer Merlo, hij weet precies hoe hij uit de tuin kan gaan. Hij was even bij de paarden gaan kijken. Geschrokken van de grote snuffel neuzen rende hij snel weer terug de tuin in, hij liet mij meteen zien waar hij eruit was gegaan.

Kinderen van Eowyn en Lex